Το "Βία, παιδί, τηλεόραση: η πρόσληψη της τηλεοπτικής βίας από τα παιδιά" περιλαμβάνει θεματολογικά μία ποικιλία από σύγχρονους προβληματισμούς: θεωρίες για την επίδραση των ΜΜΕ, το μοντέλο των "κοινωνικών αναπαραστάσεων", εκτιμήσεις αναφορικά με την επίδραση της τηλεόρασης στα παιδιά και, τέλος, την απεικόνιση της βίας στην τηλεόραση.

Δεν πρόκειται, όμως, για ένα ελεύθερο δοκίμιο πάνω σε σύγχρονα ενδιαφέροντα ζητήματα. Αντίθετα, συνιστά μία επιστημονική μελέτη που προέκυψε από αυστηρά ερευνητικά ερωτήματα και συγκεκριμένες μεθοδολογικές επιλογές. Σε όλη την έκταση του βιβλίου κυριαρχεί η ικανή γνώση της θεωρίας, η στατιστική των ερωτηματολογίων και η ανάλυση των παιδικών σχεδίων.

Ο συγγραφέας καταπιάνεται μ\' ένα εξαιρετικά επίκαιρο και επιτακτικό θέμα. Με τρόπο εύληπτο και περιεκτικό παρουσιάζει όλη τη θεωρητική και ερευνητική δουλειά που έχει γίνει σ\' αυτόν τον τομέα στις Δυτικές κυρίως κοινωνίες. Αυτό όμως που καθιστά μοναδική τη δική του μελέτη είναι ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζει, ασκεί κριτική και αναθεωρεί αυτή τη δουλειά επί τη βάσει συγκεκριμένων δειγμάτων του ελληνικού μαθητικού πληθυσμού.

Ως εκπαιδευτικός, ο συγγραφέας αντιμετωπίζει το θέμα του με τη δέουσα ευαισθησία, ενώ παράλληλα προσπαθεί να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός. Γοητευτική και γόνιμη αναδεικνύεται η προς το τέλος του βιβλίου προσέγγιση των παιδικών σχεδίων · μία αναγκαία και ευχάριστη συμπλήρωση του θεωρητικού λόγου και των στατιστικών πινάκων.

Το "Βία, παιδί, τηλεόραση: η πρόσληψη της τηλεοπτικής βίας από τα παιδιά" απευθύνεται, όπως είναι φυσικό, σε εκπαιδευτικούς και αναλυτές ή επαγγελματίες των ΜΜΕ· πρωτίστως και κυρίως, όμως, απευθύνεται σε κάθε ευαισθητοποιημένο γονέα που ενδιαφέρεται σοβαρά για το σύγχρονο εικονικό περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνει τα παιδιά του.